از جولانگاه استر تا وادی صهیون (مرور سه اثر از جریان تاریخ نگاری یهود ایران)
جریان تاریخ نگاری یهود در ایران تا قبل از انقلاب اسلامی با هدف تحقق مواردی از قبیل: باستان گرایی، ایجاد تصویر خشن از اسلام به ویژه در برابر یهود، مظلوم نمایی و معرفی شیخ به عنوان عامل تظلم، تحریف تاریخ و اثبات پیشینۀ دیرین یهود در ایران فعالیت می کرد؛ اما پس از انقلاب تمرکز تصمیم گیری در این جریان از بین رفت و افراد و شخصیت هایی در ایران، اسراییل و آمریکا با به کارگیری شیوه های جدید، شروع به فعالیت کردند. در این مرحله یهودیان ایرانی و عوامل آن ها تلاش کردند موجودیت مادی و فکری خود را در ایران ابقا کنند و در این راستا تاریخ نگاری های بسیاری را از دستاوردهای یهودیان فراری از ایران و اسراییل حفظ، ضبط و در برخی موارد منتشر کردند. نگارنده در مجموعۀ حاضر سه مورد از این تاریخ نگاری ها را بررسی می کند؛ حبیب لوی و جریان تاریخ یهود ایران؛ مئیر عزری و اثر او که به شرح و توجیه روابط ایران با اسراییل اختصاص دارد؛ و فرزندان استر اثر هومن سرشار که سعی در گردهمایی افراد در آمریکا دارد.
