چرا ایران اسراییل را به رسمیت نمی شناسد؟

سوال: اسرائیل یک دولت عضو سازمان ملل متحد است و بسیاری از دولت های جهان آن را به رسمیت می شناسند و از این حیث یک واقعیت موجود در جهان امروز است. بنابراین چرا ایران حاضر نیست این واقعیت جهانی را بپذیرد و حذف این واقعیت را دنبال می کند؟

جواب:

-اولا عضویت اسرائیل در سازمان ملل متحد مشروط بر اجرای قطعنامه 181 مجمع عمومی سازمان ملل متحد است. حال آنکه رژیم صهیونیستی طی چندین جنگ توأم با قتل عام وسیع و اخراج فلسطینیان، تمام جغرافیای فلسطین را اشغال کرده است. بر این اساس اسرائیل یک قدرت متجاوز و اشغالگر است و حدود 60 قطعنامه سازمان ملل متحد از جمله 194 و 242 و 338 بر این تجاوز و اشغال حداقل در بخشی از جغرافیای فلسطین تاکید دارد.

-دوما اینکه اسرائیل یک واقعیت جهانی است، نمی تواند ملاکی برای پذیرش اجباری آن از سوی همه باشد.

-سوما واقعیت اقسامی دارد و با توجه به تاثیری که انسان ها و جوامع از این واقعیت ها دریافت می کنند نسبت خود را با آن تعریف می کنند:

1 – یک قسم واقعیت تماما برای افراد و محیط و جوامع سودمند است. بنابراین انسان ها و جوامع تلاش می کنند تا این واقعیت را گسترش دهند.

2 – یک قسم واقعیت توأم با منفعت و ضرر است البته با برتری منفعت. در این صورت انسان ها و جوامع نسبت به این واقعیت در مقام مدیریت و کنترل بر می خیزند و تلاش می کنند تا بیشترین بهره را از منفعت آن برده و تا حد امکان خود را از اضرار آن دور نگهدارند.

3 – یک قسم واقعیت ضررش بیش از منفعتش است و در این صورت انسان ها و جوامع معمولا برای دور ماندن از اضرار آن از منفعت اندکش نیز چشم پوشی می کنند.

4 – قسم دیگر واقعیت آن است که تماما برای جوامع ضرر است. خطرناک است. در این صورت انسان ها و جوامع تلاش می کنند تا این واقعیت خطرناک را نابود کنند. ماندد انواع بیماری ها خطرناک ( سارس – کورنا – انفولانزا – سرطان  و غیره)

این درست است که اسرائیل یک واقعیت است اما همانطور که در سخنان رهبران موسس آن و نیز عملکرد آن در 72 سال گذشته مشاهده شده این واقعیت به عنوان یک دولت پادگانی برای جریان استعمار و با هدف تسهیل سلطه این جریان بر منطقه ایجاد شده که ماموریت خود را از طریق مدیریت اختلاف و جنگ و ناامنی انجام می دهد. با توجه به اهداف تاسیسی اسرائیل و نیز عملکرد 72 ساله اش؛  در این که اسرائیل، از قسم چهارم واقعیت ها است ابهامی باقی نمی ماند و تلاش برای حذف این واقعیت، اقدامی مبتنی بر عقل و دور اندیشی است.