دکتر حسین امیر عبداللهیان از سوی حجت الاسلام والمسلمین ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور، به عنوان وزیر امور خارجه به مجلس شوراسی اسلامی معرفی شده است. به نظر می رسد اگر وی بتواند رای اعتماد نمایندگان مردم را در مجلس شورای اسلامی کسب کند و در کسوت وزیر در وزارت امور خارجه حضور یابد می توان به چابکی بیشتر این وزارتخانه در اجرای سیاست های نظام امیدوار بود.
امیر عبداللهیان جوان است و انتظار از جوانی، شادابی است که بی تردید این شادابی می تواند به کالبد خسته این وزارتخانه تحرک بیشتری ببخشد.
اما وی در عین جوانی از پختگی لازم برای حضور در این مسند نیز برخوردار است که این پختگی و شادابی جوانی در کنار هم می تواند کشتی سیاست خارجی را با کمترین خطا به سمت اهدافی هدایت کند که برای آن ترسیم شده است.
- دکتر امیر عبداللهیان دانش آموخته حوزه علوم سیاسی در همه مقاطع دانشگاهی است و نهایتا دکترای خود را در روابط بین الملل اخذ کرده است. بر این اساس وی فردی است که با تئوری های علوم سیاسی و دانش سیاسی آشنایی کامل دارد که برای وزیر امور خارجه نه تنها یم مزیت بلکه یک ضرورت است. به همین جهت وی نسبت به بسیاری از وزرای سلف خود دارای مزیت است.
- پایان نامه کارشناسی ارشد و دکترای وی در ارتباط با عراق بوده است و با توجه به مسئولیتی که در ستاد عراق وزارت امور خارجه داشته است، وی شناخت نسبتا جامعی در ارتباط با عراق، تحولات و جریان ها سیاسی، مذهبی و قومی دارد که این امر می تواند در روابط ایران با یکی از مهمترین کشورهای منطقه، جهان عرب و عضو محور مقاومت بسیار رهگشا باشد.
- امیر عبداللهیان در سال های 1386 الی 1389 سفیر جمهوری اسلامی ایران در بحرین بود. جایی که فرصت یافت تا اشتیاقش را در شناخت محیط شورای همکاری خلیج فارس دنبال کند و پس از پایان ماموریتش مسئولیت اداره سیاسی خلیج فارس را برعهده گرفت تا همچنان دانش و تجربه اش را در این حوزه تکامل بخشد.
- دکتر امیر عبداللهیان از سال 1385 مدیرکل خلیج فارس و خاور میانه وزارت امور خارجه شد و بعد در سال 1390 به عنوان معاون عربی و افریقایی تا سال 1395 منصوب شد و تجربه خود را در عالی ترین سطح قبل از وزیر، افزایش داد. در دوره وی شاهد پویایی قابل توجهی در تحرکات سیاسی ایران در راستای تقویت محور مقاومت بودیم. در این دوران شاهد گسترش ارتباطات وی با منطقه غرب آسیا که همراه با شناخت و تجربه بیشتری در این حوزه برای وی شد.
- از سال 1995 به عنوان مشاور وزیر امورخارجه و در عین حال مشاور رئیس مجلس شورای اسلامی و مدیرکل امور بین الملل مجلس ایران فعال بوده است. حضور وی در سمت مشاور رئیس مجلس و مدیرکل بین الملل آقای دکتر محمد باقر قالیباف موجب تجربه اندوزی بیشتر وی در حوزه ای فراتر از غرب آسیا شد. هر چند وی در زمانی که هنوز در عرصه سیاسی کشور و منطقه چندان شناخته شده نبود اما به دلیل نبوغ خاص وی و نیز توانایی هایش با حوزه فراتر از غرب آسیا ماموریت هایی را داشته است که در همه آنها بسیار موفق عمل کرده است.
- وی از سوی دکتر قالیباف به عنوان رئیس دبیرخانه کنفرانس بین المللی انتفاضه فلسطین منصوب شد که مسئولیت سنگین سامان دهی و ارتباط با شخصیت های سیاسی و مذهبی و پارلمانی و حتی بعضا مسئولین دولتی کشورهای مختلف و نیز برگزاری کنفرانس بین المللی فلسطین را بر عهده داشته است که خودموجب گسترش ارتباطات و نیزکسب تجربه گرانبهایی برای وی است.
- وی به عنوان دبیرکل مجمع سازمان های غیر دولتی و فعالان حامی آزادی قدس شریف موفق شد تا در این عرصه جدید، شناخت بیشتری با موضوع فلسطین و ارتباط عمیقی با فعالان حوزه فلسطین و مقاومت پیدا کند. فعالانی که ظرفیت هایشان در همه دوره های گذشته چندان از سوی وزارت امورخارجه به کار گرفته نشد و این ارتباط این امیدواری را ایجاد کرده است که در دوره وزارت دکتر امیرعبداللهیان دیپلماسی عمومی در حوزه فلسطین و مقاومت بسیار جدی دنبال شود.
در واقع حسین امیر عبداللهیان از مجموعه ای از ویژگی ها برخوردار است که وی را از همه وزرای سابق بر خود در وزارت امور خارجه متمایز می سازد. وی بیش از دو دهه است که هم در حوزه علمی و هم در حوزه اجرایی در مهمترین ماموریت وزارت امورخارجه فعال بوده و دانش و تجربه متراکمی در این حوزه دارد.
حمایت از فلسطین یکی از مهمترین اولویت های نظام اسلامی است که حتی قبل از پیروزی انقلاب اسلامی توسط مردم و رهبران نضهت اسلامی با حساسیت بالا پیگیری می شده است. طبیعی است که انتظار از وزارت امور خارجه آن است که ماموریت کاری اش در این حوزه نسبت به سایر حوزه ها متمایز باشد. اما در برخی از سال ها شاهد نوعی انفعال در این وزارتخانه نسبت به قضیه فلسطین و محور مقاومت بوده ایم که نگرانی هایی را در جامعه ایجاد کرده است. مانند سخنان محمد جواد ظریف که در نوار صوتی منتشر شده از وی در رسانه سعودی« ایران اینتر نشنال»، تلاش کرد دو قطبی میدان و سیاست، در ارتباط با فلسطین و تحولات منطقه ای را که خود شان ایجاد کرده بودند به نوعی تعمیم افکار عمومی دهند و خروجی های مورد انتظار خود را از آن دریافت کنند! حال آنکه اولویت هر دولتی در تامین منافع و امنیت ملی، توجه به تحولات محیط حیاتی خودش باید باشد یعنی جغرافیایی که در آن حضور دارد! محیط حیاتی جمهوری اسلامی ایران غرب آسیا است که ایران با توجه به قدمت تاریخی و تمدنی خود و فرهنگ و باورهایش و همبستگی هایش نمی تواند نسبت به تحولات آن منفعل باشد. حضور یک رژیم جنگ آفرین که رسما به عنوان یک پادگان نظامی جریان سلطه در منطقه تاسیس شده و نیز مداخلات قدرت های استعماری در منطقه و تلاش آنها برای محدود کردن فضای حیاتی جمهوری اسلامی ایجاب می کند تا ایران بیشترین هزینه ها را در این حوزه انجام دهد و وزارت امورخارجه هم باید در مسیر تحقق این اهداف حیاتی یار باشد. اما همانگونه که ظریف معترف شده است، وزارتخارجه تحت مدیریت وی در این مسیر یار نبوده است. حال آنکه هر آنچه تاکنون به عنوان دستآورد نظام اسلامی در عرصه های مختلف سیاسی کسب شده به دلیل حضور و پیگیری مقتدرانه اهداف ایران در منطقه بوده است.
امیر عبداللهیان در زمانی که به عنوان مشاور رئیس مجلس شورای اسلامی و رئیس دبیرخانه کنفرانس بین المللی انتفاضه فلسطین بوده است، (جدای از سفرها و دیدارها و مصاحبه ها و بیانیه های که در ارتباط با فلسطین داشته است) چند اقدام راهبردی و بسیار خاص در همین دوران 5 ساله حضورش داشته است:
پیگیری تصویب ماده واحده قدس به عنوان پایتخت ابدی فلسطین در مجلس شورای اسلامی
- پیگیری و ثبت طرح برگزاری همه پرسی در سازمان ملل متحد به عنوان یک سند رسمی
- پیگیری تصویب قانون مقابله با تهدیدات خصمانه رژیم صهیونیستی
- ایجاد سفارت مجازی کشور فلسطین
- ارائه طرح ثبت روز جهانی قدس در سازمان یونسکو (در حال اجرا)
- ارایه طرح آپارتاید رژیم صهیونسیتی به کمیسیون سیاست خارجی جهت حل مشکل رویارویی ورزشکاران
- انتشار فصلنامه چند زبانه گفتمان راهبردی فلسطین به عنوان مدیر مسئول و سردبیر
- برگزاری سه نشست فوق العاده کمیته فلسطین puic سازمان همکاری اسلامی
- برگزاری وبینار روسای بین المجالس اسلامی در مورد فلسطین
