یك شبهه و یك جواب

سوال: اسرائیل یک
دولت عضو سازمان ملل متحد است و بسیاری از دولت های جهان آن را به رسمیت می شناسند
و از این حیث یک واقعیت موجود در جهان امروز است. بنابراین چرا ایران حاضر نیست
این واقعیت جهانی را بپذیرد و حذف این واقعیت را دنبال می کند؟

جواب:

–       
اولا عضویت
اسرائیل در سازمان ملل متحد مشروط بر اجرای قطعنامه 181 مجمع عمومی سازمان ملل
متحد است. حال آنکه رژیم صهیونیستی طی چندین جنگ توأم با قتل عام وسیع و اخراج
فلسطینیان، تمام جغرافیای فلسطین را اشغال کرده است. بر این اساس اسرائیل یک قدرت
متجاوز و اشغالگر است و حدود 60 قطعنامه سازمان ملل متحد از جمله 194 و 242 و 338
بر این تجاوز و اشغال حداقل در بخشی از جغرافیای فلسطین تاکید دارد.

–       
دوما اینکه
اسرائیل یک واقعیت جهانی است، نمی تواند ملاکی برای پذیرش اجباری آن از سوی همه
باشد.

–       
سوما واقعیت
اقسامی دارد و با توجه به تاثیری که انسان ها و جوامع از این واقعیت ها دریافت می
کنند نسبت خود را با آن تعریف می کنند:

1-  یک قسم واقعیت تماما برای افراد و محیط و جوامع سودمند
است. بنابراین انسان ها و جوامع تلاش می کنند تا این واقعیت را گسترش دهند.

2-  یک قسم واقعیت توأم با منفعت و ضرر است البته با برتری
منفعت. در این صورت انسان ها و جوامع نسبت به این واقعیت در مقام مدیریت و کنترل
بر می خیزند و تلاش می کنند تا بیشترین بهره را از منفعت آن برده و تا حد امکان
خود را از اضرار آن دور نگهدارند.

3-  یک قسم واقعیت ضررش بیش از منفعتش است و در این صورت
انسان ها و جوامع معمولا برای دور ماندن از اضرار آن از منفعت اندکش نیز چشم پوشی
می کنند.

4-  قسم دیگر واقعیت آن است که تماما برای جوامع ضرر است.
خطرناک است. در این صورت انسان ها و جوامع تلاش می کنند تا این واقعیت خطرناک را نابود
کنند. ماندد انواع بیماری ها خطرناک ( سارس –
کورنا – انفولانزا –
سرطان  و غیره)

این درست است
که اسرائیل یک واقعیت است اما همانطور که در سخنان رهبران موسس آن و نیز عملکرد آن
در 72 سال گذشته مشاهده شده این واقعیت به عنوان یک دولت پادگانی برای جریان استعمار
و با هدف تسهیل سلطه این جریان بر منطقه ایجاد شده که ماموریت خود را از طریق
مدیریت اختلاف و جنگ و ناامنی انجام می دهد. با توجه به اهداف تاسیسی اسرائیل و
نیز عملکرد 72 ساله اش؛  در این که
اسرائیل، از قسم چهارم واقعیت ها است ابهامی باقی نمی ماند و تلاش برای حذف این
واقعیت، اقدامی مبتنی بر عقل و دور اندیشی است.