استعفای نخست وزیر لبنان و امیدواری به كابینه ای مقاوم‌تر از امروز
با استعفای حسان دیاب نخست وزیر لبنان روند تحولات سیاسی در این کشور وارد مرحله جدیدی شد که برآیند آن می تواند به تقویت بیشتر محور مقاومت یعنی ائتلاف جریان ملی آزاد به رهبری میشل عون؛ حزب الله لبنان؛جنبش امل لبنان و برخی جریان های سنی و دروزی همسو شود.
همانطور که پیش بینی می شد؛ حسان دیاب نخست وزیر لبنان دیروز استعفای خود را به میشل عون رئیس جمهور لبنان عرضه کرد و عون نیز استعفای وی را پذیرفت. با این اقدام دیاب؛ عملا دولت لبنان به پایان راه خود رسید و به نظر می رسد جامعه لبنان باید خود را برای انتخابات زود هنگام آماده کند.
دیاب در حالی از مسئولیت نخست وزیری استعفا داد که پس از فاجعه انفجار مشکوک بندر بیروت که میلیاردها دلار به این کشور خسارت وارد کرد؛ برخی جریان های داخلی که وابستگی آنها به امریکا و عربستان و اسرائیل کاملا مشهود است و در طول دوره های طولانی که مسئولیت دولت لبنان را بر عهده داشتند غرق در فساد بوده و با فسادهای سازمان یافته خود؛ کشور را به ورشکستی اقتصادی کشانده اند؛ همچنین مداخله آشکار برخی کشورهای خارجی مانند امریکا و فرانسه؛ کوشیدند شرایط کشور را به سمت ناامنی فراگیر سوق دهند؛ تا جائیکه بسیاری از کارشناسان احتمال بازگشت لبنان به دوران جنگ های داخلی را در صورت گسترش ناامنی بعید نمی دانستند.
جنگ هایی که در نهایت موجب اشغال کشور از سوی دشمن صهیونیستی و نظامیان امریکایی؛ فرانسوی؛ انگلیسی و ایتالیایی شد. اشغالی که هزینه سنگینی را بر لبنان تحمیل کرد و ملت لبنان جنایات بسیاری را در دوران اشغال تحمل کردند که هم ارتش صهیونیستی راسا به آن مبادرت می کرد و هم مزدوران سازمان یافته آن مانند فلانژها مرتکب آنها شده اند. قتل عام صبرا و شتیلا تنها نمونه ای از رنج این ملت در دوران اشغال است.
به همین دلیل و با وجود اینکه آقای دیاب از حمایت بالایی در پارلمان برخوردار بود( 71 کرسی از 120 کرسی) برای جلوگیری از سوء استفاده دشمنان داخلی و خارجی لبنان صلاح را در این دید که استعفا دهد. وی در باره دلایل استعفای خود بر نکاتی مهمی زیر اشاره کرد:
1- فساد سازمان یافته؛ گسترده و پیچیده ای که در لبنان وجود دارد که مبارزه با آن خارج از توان دولت فعلی است
2- ترس از از تکرار اتفاقات خطرناک دیگری مانند انفجار بیروت که وی ازآن با عنوان یک فاجعه یاد کرد
3- نابودی مشکوک اسناد و مدارک و پرونده های فساد در یورش مشکوک آشوبگران به وزارتخانه های مختلف
اعتراض به فساد و مطالبه زندگی خارج از مشقت حق طبیعی یک جامعه است اما اعتراض با آشوب کاملا متفاوت است. سفر مشکوک مکرون؛ رئیس جمهور فرانسه به بیروت و حضور در خیابان های این شهر و سازمان دهی کمپین امضاء درخواست بازگشت استعمار به لبنان! و سخنان اهانت آمیز و مداخله جویانه وی و نیز راه افتادن آشوب ها و حمله آشوبگران به وزارتخانه ها و سوزاندن پرونده های فساد بسیاری از رهبران جریان های سیاسی کشور نشان می دهد که جریان های نفوذ در لبنان و کشورهای حامی آنها که نگران اقدامات دولت دیاب در مقابله با فساد بودند؛ انفجار بیروت را به یک فرصت برای مقابله با این دولت و معدوم سازی اسناد و مدارک فساد خود تبدیل کرده اند. حال آنکه به طور طبیعی پس از فاجعه انفجار بندر بیروت افزایش همبستگی ملی و اجتماعی؛ یک انتظار طبیعی است.
استعفای چند نماینده وابسته به جریان جنبلاط و سه وزیر ائتلافی که با هدف التهاب آفرینی مدنی رخ داد؛ نشان داد که دشمن داخلی تلاش دارد از فاجعه بیروت نهایت بهره برداری را انجام دهد لذا نخست وزیر با استعفای خود عملا این فرصت را از آنها گرفت.
از سوی دیگر در حالی جریان وابسته به 14 مارس خواستار استعفاء کابینه و برگزاری انتخابات زود هنگام بودند که بسیاری از رهبران آنها تا هم اکنون از سمت نمایندگی پارلمان استعفا نداده اند. به نظر می رسد. دیاب با هوشمندی هم امکان گسترش آشوب ها را کاهش داده است و هم با استعفای خود عملا به عنوان دولت سرپرست یا دولت پیشبرد امور تا انتخاب کابینه جدید یا انتخابات جدید اجازه ترکتازی به مخالفان را نخواهد داد.
کارشناسان معتقدند که شاید در نگاه اول سقوط کابینه دیاب که بیشترین قرابت را با محور مقاومت داشته است یک شکست برای ائتلاف مقاومت باشد اما روند تحولات سال های اخیر نشان داده است که محور مقاومت در هر انتخاباتی قوی تر از پیش ظاهر شده است و نمایندگان بیشتری را در پارلمان داشته و بالتبع کابینه برآمده از اراده پارلمان نیز بیشترین همراهی با مقاومت را داشته است و در واقع روند دولت های لبنان نشان می دهد که دولت ها بیشتر مقاومتی شده اند. بر همین اساس احتمال اینکه ائتلاف محور مقاومت در انتخابات آینده بسیار قوی تر از امروز پدیدار شود بسیار زیاد است و نتیجه طبیعی آن کاهش جایگاه و قدرت جریان مقابل است.
