نقد و بررسی فیلم

زندگی زیباست: طنز تلخ استقامت

فیلم «زندگی زیباست» اثر کارگردان ایتالیایی روبرتو بنینی و محصول سال ۱۹۹۷ است. داستان فیلم در مورد مردی یهودی به نام گوئیدو (بنینی) است که همراه با دوستش برای کار به شهر می‌روند. فیلم در حقیقت دو بخش دارد که در بخش دوم آن  گوئیدو، به همراه پسر خردسالش جاشوا و همسرش، به اردوگاه‌های کار اجباری آلمانی‌ها فرستاده می‌شوند. گوئیدو نمی‌خواهد اجازه بدهد جاشوا پسر کوچکش متوجه واقعیت‌های دور و برش شود، پس سعی می‌کند طوری وانمود کند که آنها در آنجا مشغول یک بازی هستند و سربازان نازی هم بازیکنان این بازی‌اند.

فیلمنامه «زندگی زیباست»، قوی و حساب شده است و باعث می‌شود شخصیت‌ها و به‌خصوص گوئیدو برای مخاطبانش با وجود عجیب بودن، قابل‌درک باشند. کارگردان که درواقع بازیگر نقش اول فیلم است، سعی کرده با توجه به فیزیک و کاریزمای طنزی که دارد، مخاطبان را علاوه‌بر نشاندن پای یک فیلم مربوط به جنگ و فلاکت‌هایش، سرگرم کند و حتی در مواقعی لبخندی را بر لبان‌شان بیاورد. فیلم با تمام نوآوری‌های کارگردانش در نهایت برای مخاطب آشنا به سینما، یادآور کلیشه هولوکاست و زجر نافرجام یهودیان در اردوگاه‌های مرگ نازی‌هاست که باعث می‌شود روند کند و داستان و نگاهش به این یهودی به ظاهر مظلوم و دوست‌داشتنی معنا پیدا کند.

«زندگی زیباست»، با توجه به جوایزی که به‌دست آورده به عنوان موفق‌ترین فیلم بنینی  شناخته می‌شود. در نهایت این فیلم توانست جوایز بین‌المللی زیادی را از جمله جایزه اسکار بهترین فیلم غیرانگلیسی زبان، جایزه اسکار بهترین موسیقی متن، جایزه اسکار بهترین بازیگر مرد (روبرتو بنینی) و… را از آن خود کند. از جمله حاشیه‌های این فیلم در مراسم اسکار شوق و شعف بیش از حد بنینی بود که موقع اعطای جوایز اسکار، وقتی اسم خود و فیلمش را شنید، از خوشحالی روی صندلی‌اش پرید و چیزی نمانده ‌بود واژگون شود!

مشاهده بیشتر

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

دکمه بازگشت به بالا